De Buit en het afscheid

Alweer een berichtje uit Penduka.
Gisteren was namelijk mijn afscheid van Penduka en inmiddels is mijn lieve, knappe zuster aangekomen. We gaan de aankomende drie weken lekker rondreizen en een beetje meer van Namibie zien. Zometeeen gaan we de plannen smeden met onze reisboeken en een drankje in de zon.
Maar eerst iets waar jullie waarschijnlijk al een tijdje op zitten te wachten…
Wat heb ik met al het geld gedaan???
Hoewel ik bakken met geld uit geef aan tripjes naar Zuid Afrika, de woestijn en de wilde dieren heb ik met jullie geld hopelijk iets nuttigers gedaan.
Ik voelde me vreselijk verantwoordelijk omdat ik veel (maar dan ook echt véél) meer heb gekregen dan ik zelf had bedacht (baie dankie daarvoor!).
Na overleg met Geert, de manager en twee vrouwen die hier al sinds de oprichting van Penduka wonen, zijn we tot het besluit gekomen om iedereen (38 vrouwen en 5 mannen !!!!) iets te geven voor zichzelf.
De opbrengst is uiteindelijk het volgende geworden:
- 2 setjes babykleertjes (heel schattig met mutsje, broekjes, shirtjes, rompertjes, pakjes met voetjes, sokjes, slabbertjes etc)
- 10 nieuwe brillen van de opticien
- 6 paar nieuwe schoenen
- 2 nieuwe rokken
- 1 keer medicijnen
- 1 handtas
- 3 pannensets
- 17 dekbedden

En nu hoop ik maar heel hard dat jullie het er mee eens zijn….
De brillen voor de vrouwen worden aankomende zaterdag bij de opticien aangemeten en klaar gemaakt. Met een grote bus gaan de 10 vrouwen naar de stad en ik ben ontzettend benieuwd hoe het er uit gaat zien. Etsher en ik zitten tegen die tijd ergens in het noorden dus ik heb Yvonne gevraagd om foto’s te maken. Die komen later nog… :)
Hieronder in ieder geval wat foto’s van een aantal vrouwen en de cadeautjes die jullie hun gegeven hebben. Iedereen is echt ontzettend blij!
Ze hebben voor me gezongen en gedanst en gejoeld :) en ik ben ontzettend content dat op deze manier iedereen die hier werkt iets heeft gekregen wat ze zelf niet zouden kunnen kopen maar wat ze wel goed kunnen gebruiken! Hier in Penduka zijn een aantal mensen die een dekbed hebben en die ligt overal al trots op de bedden te prijken!
Afgelopen vrijdag mocht ik bij een feest van meme Beata zijn, zaterdag had tate Tom Yvonne, Jasper en mij uitgenodigd voor het eten….. van meme Susanne heb ik een damara jurk gekregen, bij meme Okiri heb ik zondag een hele sjieke lunch (met een hele kip, net geslacht) gehad en van Olivia, Cornelius en Anna heb ik ook nog cadeautjes gehad. Alsof dat niet genoeg was heb ik van Penduka ook nog een mooie glassbeads ketting gekregen en zelf heb ik van de week een batik kleed gemaakt.
Haha, hoewel ik bedacht had iedereen wat te geven krijg ik zelf nog veel meer terug…
Voordat ik hier heen kwam wilde ik Anna en Cornelius leren hoe ze zelf prijzen konden berekenen voor de producten die ze maken, helpen met de activiteiten en een nieuw sysyteem op poten zetten maar nu ik hier weg ga moet ik concluderen dat ik veel meer van hen heb geleerd dan zij van mij.
Ik heb gebarentaal geleerd, Oshiwambo (een beetje), ik heb de cultuur en de mensen mogen leren kennen en ook mezelf heb ik weer een stukje beter leren kennen. Hoewel drie maanden wel een redelijke tijd leek zijn ze stuk voor stuk omgevlogen en ik kan alleen maar zeggen dat ik ontzettend blij ben dat ik besloten heb hier heen te gaan.

Het shoppen voor 43 man (euh.. vrouw) was nog een hele klus, ik ben er zeker 3 dagen mee bezig geweest maar het was ontzettend leuk. Ik heb 1 winkel bijna leeggekocht en een kassabon gekregen die zowat de vloer raakte :)
Het hele winkelpersoneel moest er aan te pas komen om mijn 17 dekbedden af te rekenen, in te pakken en naar de auto te brengen.

Elke keer als er iemand van Penduka weggaat is er s middags thee en cake, een toespraakje van Hans en daarna gaat iedereen naar huis. Dat leek me niet zowat dus ik heb de vrouwen van het traditionele dansen gevraagd of ze samen met me wilden zingen en dansen. Ik heb hun al zeker 10 keer gezien maar als je zelf mee moet dansen is het toch een stuk moeilijker…. (het is niet het lompe boom-boom tsjakka tsjakka discodansen wat ik gewend ben haha) maar het was super leuk. Gelukkig is dit nog niet echt afscheid want voordat we weggaan zie ik iedereen nog dus ik heb nog niemand echt gedag hoeven zeggen. Van het TB-project heb ik wel afscheid genomen. Er was toevallig een vergadering met alle TB-mensen op Penduka van de week dus toen heb ik snoep uitgedeeld en hebben een aantal mensen nog special iets over mij gezegd (ze houden hier allemaal wel van overdrijven dus ik kreeg een mooi verhaal over alles wat ik had gedaan en mijn mooie glimlach hahaha!)

Gisteravond hebben Jasper en ik een vrijgezellenfeestje voor Yvonne geregeld. Yvonne is door haar vriend ten huwelijk gevraagd toen hij hier was en daar wildenw ij even stevig misbruik van maken, en een goed feestje is nooit weg:)
We hebben een afschuwelijke roze “ bride to be”- jarratel, -glow in the dark en nog wat andere prut gekocht en natuurlijk slingers, hapjes en wijntjes. Vervolgens hebben we een powerpoint gemaakt met hele grappige foto’s van hier en mochten we de beamer linen dus konden we Yvon op groot scherm zien. We hadden Olivia, Javet, Rebecca, Kauna, Maria, Valerie en Nalie uitgenodigd en Yvon wist helemaal nergens van. Haar gezicht toen ze de deur opendeed was echt onvergetelijk hahaha. We hebben lekker een filmpje gekeken en tegen de tijd dat iedereen wegging waren we lekker teut.
Over twee weekjes heb ik hopelijk een hoop nieuwe verhalen en mooie fotos van mijn reis met Essie!